Populaire Italiaanse desserts met ijs

Bekende en klassieke Italiaanse desserts

Panna Cotta

Het verhaal van Panna Cotta begint in Piemonte, een regio in Italië. Er wordt gezegd dat het afstamt van een ander dessert genaamd Latte Cotta, dat wordt gemaakt door melk te koken. In het midden van de 19e eeuw, toen gelatine een gangbaar keukenproduct werd, begonnen sommige koks melk te vervangen door room om een rijkere en stabielere consistentie te bereiken. Maar het duurde even voordat Panna Cotta populair werd in de Italiaanse dessertkeuken. Het werd pas een culinaire legende in Italië in de jaren 60, dankzij de beroemde kok Franca Fissolo.

Franca Fissolo was een pionier in de Italiaanse kookkunst en een van de oprichters van de Slow Food-beweging. Ze koos Panna Cotta als een van haar signatuurgerechten en begon het geleidelijk aan te serveren in haar restaurant. Fissolo’s Panna Cotta werd beroemd, en vandaag de dag wordt haar restaurant beschouwd als de “tempel” van Panna Cotta.

Tiramisu

Tiramisu, wat “til me op” of “geef me een knuffel” betekent, komt uit de regio Veneto in het noordoosten van Italië. Hoewel het onduidelijk is precies wanneer en waarom dit dessert is uitgevonden, zijn er verschillende theorieën over de oorsprong ervan. Sommigen geloven dat een vroege versie van Tiramisu in de 17e eeuw in de regio Lombardije werd geserveerd als een soort “oppepper” voor soldaten in de strijd. Anderen beweren dat Tiramisu in de 18e eeuw in Venetië werd uitgevonden als dessert voor edelen.

De meest gangbare theorie over de oorsprong van Tiramisu vertelt dat dit dessert in de jaren 60 werd uitgevonden in Treviso, een klein stadje in de regio Veneto, door de patisserie Le Beccherie. De legende gaat dat de eigenaresse van Le Beccherie, Ada Campeol, dit dessert voor haar restaurant uitvond met behulp van bestaande, beschikbare ingrediënten – savoiardi koekjes (lange vingers), een sterk gezette espresso, een mengsel van eidooiers, suiker en mascarpone kaas. Ze mengde deze ingrediënten samen en maakte een dessert dat zo heerlijk was dat het een onmiddellijk succes werd.

In onze versie van een Tiramisu hebben we geprobeerd een moderne variant te maken, waarbij elk onderdeel van het dessert is opgesplitst in zijn afzonderlijke elementen, en waarbij de koffiesmaak van een iets andere kant komt dan in het origineel.

Cannoli

De oorsprong van Cannoli kan worden herleid tot de 9e eeuw in Arabië, waar een dessert werd gemaakt genaamd “Qanawat.” Dit dessert stond bekend als een zoete, knapperige korst gevuld met een zachte kaasmassa en gedroogd fruit. Toen de Arabieren Sicilië regeerden, beïnvloedden hun culinaire tradities de Siciliaanse keuken. Men gelooft dat Cannoli geïnspireerd is door het Arabische dessert Qanawat, omdat ze vergelijkbare ingrediënten delen zoals de korst en de vulling met kaasmassa.

Gedurende de middeleeuwen werd Cannoli een populair dessert op Sicilië in Italië. Deze prachtige rolletjes werden oorspronkelijk gebruikt om Carnevale te vieren, een feest ter ere van de laatste dag van de vasten. Cannoli werden gevuld met een mengsel van zoete ingrediënten die typisch waren voor de armste bevolkingsgroepen, vooral noten en geitenkaas. Maar rond de 19e eeuw werd Cannoli een delicatesse, waarbij de vulling vaak werd gemaakt van zoete ricotta, stijfgeklopte room of chocolade.

Affogato

De geschiedenis van het dessert Affogato gaat terug tot Italië in de 16e eeuw, toen koffie voor het eerst werd geïntroduceerd. Pas in de 20e eeuw werd koffie voor iedereen beschikbaar en werd het een belangrijk onderdeel van de Italiaanse cultuur. De oorspronkelijke Affogato werd geserveerd als een eenvoudig kopje hete espresso met een bolletje ijs, maar ontwikkelde zich later tot de huidige dessertdrank. Het is een zeer populair dessert in Italië en wordt typisch geserveerd na een maaltijd of als een speciale traktatie op warme zomerdagen.

De geschiedenis van Affogato is echter niet beperkt tot Italië. Het is een populaire dessertdrank geworden in veel landen over de hele wereld. Bovendien zijn er nu veel verschillende variaties van Affogato. Je kunt bijvoorbeeld verschillende soorten ijs gebruiken of alcohol toevoegen om het een meer volwassen smaak te geven. Een andere variatie is om een ander koffiezetsysteem te gebruiken om de drank een unieke smaak te geven.

Limoncello gelato

Limoncello is een Italiaanse likeur die afkomstig is van de Amalfikust in de regio Campanië. De likeur wordt gemaakt van citroenschil, suiker, water en alcohol. De zoete en zure smaak van Limoncello is populair zowel binnen als buiten Italië. Limoncello gelato wordt gemaakt van limoncello likeur en combineert twee van Italië’s meest bekende en geliefde producten; citroenen en gelato. Om een goede limoncello gelato te maken, is het belangrijk om verse, sappige citroenen te hebben – bij voorkeur van de Amalfikust, en een goede limoncello likeur.

De eerste keer dat limoncello likeur op grote schaal in gelato werd gebruikt, was in de jaren 50. Het was destijds een nieuw en spannend product dat snel populair werd. Er was iets heel speciaals aan de zure smaak en de zachte consistentie van gelato, die perfect samengingen met de zoetheid en smaak van limoncello. Limoncello gelato werd al snel een favoriet onder zowel Italianen als toeristen.

Crostata

Crostata is een Italiaans dessert gemaakt met een bodem van zanddeeg of pasta frolla, gevuld met fruitcompote of Nutella. Dit is een klassiek dessert uit de Italiaanse keuken en komt in variaties voor door het hele land. De geschiedenis van Crostata begint in de vijftiende eeuw en komt uit de regio Lombardije in Italië. Het gebied stond bekend om zijn fruitproductie, en de lokale koks begonnen te experimenteren met verschillende manieren om het fruit te gebruiken. Deze zoete taart werd snel een favoriet in Italië, omdat hij gemakkelijk te maken is en met verschillende soorten fruit gevuld kan worden.

Crostata was oorspronkelijk een dessert dat voorbehouden was aan welgestelde Italiaanse families, omdat de ingrediënten destijds duur en moeilijk te verkrijgen waren voor gewone mensen. Maar in de loop van de 18e eeuw werden ingrediënten toegankelijker, en Crostata verspreidde zich over heel Italië en werd een geliefd dessert in het hele land. Crostata is ook behoorlijk populair geworden in de moderne keuken. Sommige koks hebben geëxperimenteerd met het maken van ‘hartige’ varianten. Door vullingen zoals waterkers, courgette of verschillende kazen te gebruiken, wordt het omgetoverd tot een heerlijk voorgerecht of een lichte lunch.

Torta Caprese

Laten we een reis terug maken naar het Capri van de jaren 20 in Italië. Hier was een hotel genaamd “Capri Palace”, en in de keuken werkte een jonge leerling genaamd Carmine Di Fiore. Op een dag moest hij een amandelcake bakken voor enkele belangrijke gasten in het hotel, maar vergat hij meel aan het deeg toe te voegen. Omdat de cake toch fantastisch smaakte, werd het een recept en geserveerd in het hotel als “Torta Caprese” of Capri cake.

Vandaag de dag maakt Torta Caprese deel uit van de Italiaanse keuken en komt het in verschillende varianten voor. Er worden nog steeds veel verschillende interpretaties van de cake gemaakt, maar de ingrediënten zijn altijd hetzelfde: amandelen, boter, chocolade, suiker en eieren. De cake staat bekend om zijn zachte binnenkant en knapperige buitenkant en wordt vaak geserveerd met geraspte chocolade, slagroom of ijs.

Italiaanse meringue

In de Italiaanse kookkunst wordt meringue al eeuwenlang gebruikt om een reeks verschillende zoete en hartige gerechten te creëren. Maar de geschiedenis van meringue gaat eigenlijk nog verder terug, helemaal tot aan de oude Romeinen, die een zoete delicatesse maakten genaamd ‘dulcia domestica’. Deze delicatesse was gemaakt van honing en eiwitten en was erg populair bij de Romeinen. Het was echter pas in de 16e eeuw dat men in Italië suiker begon te gebruiken in plaats van honing om meringue te maken.

Vandaag de dag zijn er twee hoofdtypen meringue: de Zwitserse en de Italiaanse meringue. De Zwitserse meringue wordt gemaakt door eiwitten en suiker samen te kloppen in een kom die boven een pan met heet water is geplaatst. De Italiaanse meringue daarentegen wordt gemaakt door hete suikersiroop in geklopte eiwitten te kloppen. Deze techniek maakt de meringue extra luchtig en romig. Beide typen zijn tegenwoordig gebruikelijk in keukens en worden gebruikt in een reeks verschillende desserts, zoals Pavlova, Macarons en Mazarinentaartjes.

Zabaglione

Het eerste geregistreerde recept voor het dessert Zabaglione dateert helemaal terug uit de 16e eeuw in Lombardije, Italië. Destijds kende men het dessert als Sambayon en gebruikte men het voornamelijk bij ceremoniële gelegenheden zoals bruiloften. Het was grotendeels de adel die van het dessert genoot, omdat het een behoorlijk kostbare delicatesse was om te bemachtigen. Zabaglione is sindsdien een delicatesse in Italië gebleven.

Vandaag de dag is Zabaglione wijdverbreid in Italië en wordt het beschouwd als een klassieker. Hoewel Marsala-wijn de meest traditionele smaakvariant van het dessert is, kunnen ook andere wijnen worden gebruikt. Sommige restaurants in Italië voegen zelfs chocolade, koffie of fruit toe om de gewenste smaak te geven. Maar in wezen speelt Marsala-wijn een belangrijke rol in Zabaglione, omdat het het dessert de karakteristieke nootachtige smaak geeft.

Het recept voor Zabaglione is in de kern eenvoudig – het bestaat uit drie ingrediënten: eidooiers, suiker en Marsala-wijn. De eieren worden luchtig geklopt en de suiker wordt toegevoegd, waarna het mengsel in een warme kom boven een waterbad wordt geplaatst. Vervolgens wordt het mengsel geklopt tot het licht en luchtig is. Het is belangrijk ervoor te zorgen dat de kom niet in contact komt met het kokende water in het waterbad, omdat dit het dessert kan doen schiften.

Semifreddo

De eerste Semifreddo werd gecreëerd door Gastone Lenôtre in 1968, en het werd al snel een enorm succes. Zowel in Italië als in de rest van de wereld werd Semifreddo een populair dessert. Semifreddo gaat terug tot de middeleeuwen, toen het een techniek was om voedsel vers te houden – vooral in de zomermaanden, toen het moeilijk was om voedsel te bewaren. Semifreddo was dus een manier om dessert te bewaren zonder zich zorgen te hoeven maken over de snel dalende warmtetoestand.

Semifreddo wordt gemaakt van een mengsel van eidooiers, suiker en slagroom, waaraan verschillende smaakstoffen zijn toegevoegd – zoals bijvoorbeeld cacao, fruit of noten. Dit mengsel wordt samengeroerd en ongeveer vier uur ingevroren, totdat het halfbevroren is. Het is dan klaar om te serveren en kan worden versierd met vers fruit, chocolade of noten.

Torta della Nonna

Torta della Nonna is een heerlijk, klassiek Italiaans dessert dat afkomstig is uit de regio Toscane in Midden-Italië. Er bestaan veel varianten van Torta della Nonna, maar het basisrecept bestaat uit een bodem van “pasta frolla”, een zoete taartbodem, gevuld met een zachte banketbakkersroom (crema pasticcera). De taart wordt vervolgens bestrooid met poedersuiker en gegarneerd met pijnboompitten bovenop.

Historisch gezien is Torta della Nonna een relatief nieuw dessert, en de oorsprong ervan kan worden herleid tot de regio Toscane in Italië aan het begin van de 20e eeuw. De naam “Nonna” of “oma” verwijst vaak naar een geliefde “nonna” uit de kindertijd, die deze heerlijke taart al generaties lang maakt. Men gelooft dat het recept voor Torta della Nonna werd uitgevonden door een lokale patisserie in Lucca in de regio Toscane aan het begin van de 20e eeuw.

Nu hebben we gekeken naar 11 van de beroemdste Italiaanse desserts en hun boeiende geschiedenissen. Deze desserts nemen u mee op een culinaire reis naar Italië, waar ter wereld u ook bent. Ze zijn eenvoudig, maar heerlijk en geven u een voorproefje van de rijke cultuur en tradities van Italië, met de nadruk op smaak, eenvoud en goede lokale ingrediënten.

U kunt hier ook meer heerlijke desserts met ijs bekijken.

Buon appetito!